How Do I Perform a Startup Repair or Repair Install of Windows?

Oh! You come to my blog. Welcome....

Question: How Do I Perform a Startup Repair or Repair Install of Windows?

A Windows repair installation or a Startup Repair is valuable when you need to reinstall important Windows files but keep all of your personal files and programs intact.
A repair install can be thought of as a "copy over" of Windows. A Startup Repair is a smarter version of a repair IInstall.
A Startup Repair or repair install is very often a relatively easy fix for many serious Windows operating system problems. Since these Windows repair options don't erase anything from your computer, they are simple ways to restore important Windows files.

Answer: In general, a Startup Repair or repair install of Windows is accomplished by running the original Windows setup process and choosing the correct installation method or diagnostic option. The specific steps involved in performing a Startup Repair or repair install of Windows can differ considerably depending on the operating system used:

ဗုဒၶဘာသာဝင္တိုင္း သိထိုက္သင့္ေသာ အခ်က္အလက္မ်ား

Oh! You come to my blog. Welcome...

                          “ အပါယ္ေလးပါး ”  (၁) ငရဲ = ခ်မ္းသာအနည္းငယ္မွ် မရွိဘဲ၊ မီးေတာက္မီးလွ်ံ၊ ဒါးလွံစက္တို႔၌ ခံရျခင္းကို“ငရဲ”ဟု ေခၚပါသည္ ။ (၂) တိရစၦာန္= တရားမသိ၊ စားျခင္း၊ အိပ္ျခင္း၊ ေမထုန္မီွ၀ဲျခင္းကိုသာ သိေသာသတၱ၀ါ ၊ မဂ္-ဖိုလ္မွ ဖီလာကန္႔လန္႔ျဖစ္ေသာ “သတၱ၀ါ” ။ (၃) ျပိတၱာ= ခ်မ္းသာသုခမွ ကင္းေ၀းေသာဖုတ္တေစၦ စေသာ သတၱ၀ါ ။ (၄) အသူရကာယ္= စည္းစိမ္ခ်မ္းသာျမဴးတူးျခင္း စသည္တို႔ျဖင္႔ မျမဴးတူးမထြန္းပတတ္ေသာ“သတၱ၀ါ”                          “ ကပ္သံုးပါး ” (၁) ဒုမၻိကၡႏၱရကပ္ = အစာေခါင္းပါး ငတ္မြတ္ျခင္းေၾကာင့္ မ်ားစြာေသေၾကပ်က္စီးျခင္း ။ (၂) သတၱႏၱရကပ္ = ေသေစတတ္ေသာ ဓါး၊ လွံ၊ ေသနတ္၊ စေသာလက္နက္တို႔ျဖင့္၊ အခ်င္းခ်င္း တိုက္ခိုက္ထိုးခုတ္၍ မ်ားစြာေသေၾကပ်က္စီးျခင္း ။ (၃) ေရာဂႏၱရကပ္= ကူးစက္တတ္ေသာ အနာေရာဂါ က်ေရာက္သျဖင့္ မ်ာစြာေသေၾကပ်က္စီးျခင္း ။ ။
·   မဂ္ဖိုလ္ နိဗၺာန္ မရနိုင္သည္ကိုစြဲ၍ ရပ္ျပစ္ဟုေခၚပါသည္  “ ရပ္ျပစ္ရွစ္ပါး ” (၁)  ငရဲ ။ (၂)  တိရစၦာန္ ။ (၃)  ျပိတၱာ ။ (၄)  အရူပဘုံ=(နာမ္သက္သက္သာရွိ) ။ အသညသတ္ဘံု= ( ရုပ္သက္သက္သာရွိ ) ။ (၅)  ပစၦႏၱရစ္အရပ္ ။ (၆)  မိစၦာဒိ႒ိ  ။ (၇)  ဥာဏ္ပညာမရိွသူ (ပဋိသေႏၶအားျဖင္႔ က်ဳိး၊ ကန္း၊ ဆြံ႔၊ အ ေသာသူအျဖစ္ ။ (၈)  ဘုရားမပြင္႔ရာအခါ၌ လူျဖစ္ရျခင္း ။ ။                                              “ ရန္သူမ်ဳိးငါးပါး ” (၁) ေရ ။ (၂) မီး ။ (၃) မင္း ။ (၄) ခိုးသူ ။  (သူတပါးပစၥည္းကို ပိုင္ရွင္မသိေအာင္ တိတ္တဆိတ္ ယူတတ္ေသာသူ) (၅) မခ်စ္မႏွစ္သက္ေသာသူ ။ (မိမိကိုမုန္း၍ ပ်က္စီးရာ ပ်က္စီးေၾကာင္း ၾကံတတ္သူ ) ေဖာက္ျပန္ခြ်တ္ယြင္းျခင္းကို ၀ိပတၱိဟုေခၚသည္                          “ ၀ိပတၱိတရားေလးပါး ” (၁) ဂတိ၀ိပတၱိ = အပါယ္ဘံု၌ ျဖစ္ရျခင္း ။ (၂) ဥပဓိ၀ိပတၱိ = ရုပ္ဆင္းအဂၤါခ်ဳိ႕တဲ့ျခင္း ။ (၃) ကာလ၀ိပတၱိ = တရားမေစာင့္ေသာသူတို႔၏ လက္ထက္၌ျဖစ္ရျခင္း ။ (၄) ပေယာဂ၀ိပတၱိ = အကုသိုလ္တရားကိုသာ အားထုတ္၍ အက်င့္ပ်က္စီးျခင္း ။ ။ ·  ေဆြမ်ိဳး၊ ဥစၥာ၊ ေရာဂါ၊ အယူ ၊ အက်င့္ပ်က္စီးျခင္းကို ဗ်ႆနဟုေခၚသည္။                                                    “ ဗ်သနတရားငါးပါး ” (၁) ဥာတိဗ်သန = ေဆြမ်ိဳးပ်က္စီးျခင္း ။ (၂) ေဘာဂဗ်သန = စီးစိမ္ ဥစၥာ ရာထူး ပ်က္စီးျခင္း ။ (၃) ေရာဂဗ်သန = အနာေရာဂါေၾကာင့္ ပ်က္စီးျခင္း ။ (၄) ဒိ႒ိဗ်သန = အယူလႊဲမွား၍ ပ်က္စီးျခင္း ။ (၅) သီလဗ်သန = ေကာင္းေသာအက်င့္သီလ ပ်က္စီးျခင္း ။ ။                                “ ဗုဒၶဝင္အက်ဥ္းမွတ္ရန္ ” လူအမည္ = သိဒၶတၳ ။ ဘုရားဘြဲ႔ = ေဂါတမ ။ မိဘအမည္ = သုေဒၶါဒၵနမင္းနွင္႔ မာယာေဒဝီ ။ ၾကင္ယာေတာ္ = ယေသာ္ဓရာ ။ (ဘဒၵကဉၥနာ) ရင္ေသြးေတာ္ = ရာဟုလာ ။ ေယာက္ဖေတာ္ =  ေဒဝဒတ္ ။ မိေထြးေတာ္ = ေဂါတမီ ။ ေနျပည္ေတာ္ = ကပိလဝတ္ျပည္ ။ (သကၠတိုင္းမဇၥ်ိမေဒသ) ဖြားရာဌာန = လုမိၺနီဥယာဥ္ ။ ( ကပိလဝတ္ျပည္နွင့္ေဒဝဒဟအၾကား) နန္းစံနွစ္ = ၁၃ နွစ္ ။ (၁၆ နွစ္မွ ၂၉ နွစ္အထိ) နမိတ္ၾကီးမ်ား = သူအို ၊သူနာ၊ သူေသ ရဟန္း ။ ဗ်ာဒိတ္ခံယူေသာဘဝ = သုေမဓါရေသ႔ဘ၀ ။ ဗ်ာဒိတ္ခံယူေသာေန႔ =  ကဆုန္လျပည္႔ေန႔ ။ ဗ်ာဒိတ္ေပးေသာဘုရား = ဒီပကၤရာျမတ္စြာဘုရား ။ ပါရမီျဖည္႔ဘက္ =  သုမိတၱာအမ်ိဳးသၼီး ။ (ယေသာ္ဓယာအေလာင္း) ပါရမီျဖည္႔ရာကာလ =  ေလးအသေခ်ၤနွင့္ ကမၻာတစ္သိန္း ။ ပါရမီျဖည္႔ရျခင္း၏ရည္ရြယ္ခ်က္ = သတၱဝါအမ်ားအက်ိဳးေဆာင္ရြက္ရန္ ။ ဒုကၠရစရိယာက်င့္ရေသာကာလ =  ၆ နွစ္ၾကာ ။ (၉၇မွ ၁၀၃ အထိ) က်င္႔သည္႔ေနရာ = ဥရုေဝဠေတာ ။ ဘုရားျဖစ္ခ်ိန္သက္တမ္း = ၃၅ နွစ္အရြယ္ ။ ဘုရားပြင္႔ရာသက္တမ္း = ၁၀၀ တမ္း ။ အလုပ္ေကၽြး =  ပဥၥဝဂီငါးဦး ။ (ဒုကၠရစရိယ က်င္႕ခိုက္) တရားဦးေဟာသည္႔ေနရာ = ဗာရာဏသီ မိဂဒါဝုန္ေတာ ။ ပထမဆံုး သာဝက =  ပဥၥဝဂီ ငါးဦး ။ (သာ၀က=ဘုရား၏တပည္႔သား) ေနာက္ဆံုးကၽြတ္ေသာ သာဝက =  သုဘဒၵပရိဗိုဇ္ ။ လက္ယာရံ အဂၢသာဝက =  အရွင္သာရိပုတၱရာ ။ လက္ဝဲရံ  အဂၢသာဝက အရွင္ေမာဂၢလန္ ။ အဆံုးအမသာသနာ =  ပရိယတၱိ ပဋိပတၱိ ပဋိေဝဓ ။ က်င့္စဥ္သိကၡာ = သီလ သမာဓိ ပညာ ။ ခ်မွတ္ေသာလမ္းစဥ္ = မဇ်ိၹမပဋိပဒါ မဂၢင္လမ္းစဥ္ ။ သေႏၵယူေသာေန႔ = မဟာသကၠရာဇ္ ၆၇ ဝါဆိုလျပည္႔  ၾကာသပေတးေန႔ ။ ဖြားျမင္ေသာေန႔ =  မဟာသကၠရာဇ္ ၆၈ ကဆုန္လျပည္႔  ေသာၾကာေန႔ ။ ေတာထြက္ေသာေန႔ =  မဟာသကၠရာဇ္ ၉၇ ဝါဆိုလျပည္႔ တနလၤာေန႔ ။ ဘုရားျဖစ္ေသာေန႔ = မဟာသကၠရာဇ္ ၁၀၃ ကဆုန္လျပည္႔ ဗုဒဟူးေန႔ ။ ဓမၼစၾကၤာေဟာေသာေန႔ = မဟာသကၠရာဇ္ ၁၀၃ ဝါဆိုလျပည္႔ စေနေန႕ ။ ပရိနိဗၺာန္စံေသာေန႔ = မဟာသကၠရာဇ္ ၁၄၈ ကဆုန္လျပည္႕ အဂၤါေန႔ ။ ေတေဇာဓါတ္ေလာင္ေသာေန႔ = ၁၄၈ ကဆုန္လဆုတ္ ၁၂ ရက္ တနလၤာေန႔ ။                 “ သီလေစာင့္တည္ျခင္း၏အက်ဳိ း ”   ဝိမာန ဝတၳဳေတာ္တြင္ ဥတၱရာနတ္သမီး၊ ေသာဏဒိႏၵာနတ္သမီး ၊ဥေပါသထာနတ္သမီးတို႔သည္ ဥပုသ္သီလေဆာက္တည္က်င္႔သံုးသျဖင့္ၾကီးက်ယ္ခမ္းနားေသာ နတ္စည္းစိမ္ကို ရရွိေၾကာင္း ေဖာ္ ျပထား၏ ၊ ဥပုသ္သီလေဆာက္တည္သျဖင့္ ေကာင္းက်ိဳးရေသာအျခားသာဓကဝတၳဳမ်ားလည္း မ်ားစြာရွိေပေသး၏ သို႔ျဖစ္၍ ဥပုသ္သီလကို မျပတ္ေစာင့္ထိန္းသင့္ၾကပါသည               “ ဘုရားရွိခိုးျခင္း ဘုရားဂုဏ္ေတာ္ပြားမ်ားျခင္း၏ အက်ဳိး ” ျမတ္ဗုဒၶလက္ထက္ေတာ္အခါက မ႒ကု႑လီအမည္ရွိ လူငယ္တစ္ဦးသည္၊ ေသလုဆဲဆဲအိပ္ယာထဲ လဲေန၏၊ ထိုသူငယ္ေသလြန္လ်ွင္ ငရဲသို႔က်ေရာက္မည္ျဖစ္ေၾကာင္း ျမတ္ဗုဒၶက သိျမင္ေတာ္မူ၏၊ ျမတ္ဗုဒၶသည္ ထိုသူငယ္အား ကယ္တင္လိုသျဖင့္ ထိုလူငယ္ေနထိုင္ရာအိမ္ေရွ႕သို႔ၾကြေရာက္ရပ္တန္႔ျပီး ေရာင္ျခည္ေတာ္တို႔ကို လႊတ္ေတာ္မူသည္၊ ထိုလူငယ္သည္ ဘုရားရွင္အား၊ ဖူးျမင္ခြင္႔ရသျဖင့္ၾကည္ညို စိတ္ေပၚလာျပီး အိပ္ယာထဲအိပ္လ်ွက္ပင္ရွိခိုး၏ ၊ မၾကာခင္ ထိုလူငယ္ေသဆံုး၍ နတ္ျပည္၌တစ္ဆယ္႔ နွစ္ယူဇနာရွိေသာ၊ ဗိမာန္ရွင္နတ္သားျဖစ္ေလသည္။ ( ဝိမာန၊ ႒။ မ႒ကု႑လီဝိမာန၊ ဝတၳဳ ) ထိုမ်ွရွိခိုး၍ အက်ိဳးရသည္ကိုထားဘိဦး၊ သူေမဓာဘုရားလက္ထက္ေတာ္က၊ ဥပါသကာတဦးသည္၊ သူတစ္ပါးတို႔အား ေစတီေတာ္ကို ရိွခိုးရန္တိုက္တြန္းသျဖင့္ ေသလြန္ေသာအခါ တာ၀တႎသာနတ္ျပည္၌၊ နတ္သားျဖစ္ရေလသည္ ။ထိုမ်ွသာမက ဘုရားရွိခိုးျခင္း ဘုရားဂုဏ္ေတာ္ပြားမ်ားျခင္း အက်ိဳး (၁၁) မ်ိဳး ကိုလည္း ရရွိနိုင္ၾကေပေသးသည္၊ ယင္းတို႔ကား (၁)  ရာဂ ေဒါသ ေမာဟ ကိေလသာ မျဖစ္ပြါးျခင္း ။ (၂)  စိတ္အစဥ္ေျဖာင့္မတ္ျခင္း ။ (၃)  ဘုရား၌ ရိုေသျခင္း ။ (၄)  သဒၶါ သတိ ပညာ ပုည ျပန္႔ေျပာျခင္း ။ (၅)  ပီတိ ပါေမာဇၨ မ်ားျပားျခင္း ။ (၆)  ေဘးရန္ အမ်ိဴးမ်ိဴး ကိုသည္းခံနိုင္ျခင္း ။ (၇)  ဘုရားႏွင့္အတူေနရသက႔ဲသို႔ ထင္မွတ္ရျခင္း ။ ( ဘုရားနွင့္နီးစပ္၍အကုသိုလ္နည္းပါးသည္ဟုဆိုလိုသည္ ) (၈)  ေစတီအလား ပူေဇာ္ထိုက္ျခင္း ။ (ဘုရားဂုဏ္ေတာ္ပြါးမ်ားသူတို႔၏ ကိုယ္ခႏၵာသည္ ေစတီအလား ပူေဇာ္ထိုက္သည္ဟုဆိုလိုသည္) (၉)  ဘုရား၌ စိတ္ညႊတ္ျခင္း ။ (ဘုရား၌ စိတ္ေရာက္ေန၍ အျပင္အပ အကုသိုလ္မ်ား မဝင္နိုင္ျခင္း) (၁၀)  အရွက္အေၾကာက္ျဖစ္ျခင္း ။ (အကုသိုလ္ျဖစ္မွဳ က်ဴးလြန္စရာေတြ႔ခ႔ဲေသာ္ ဘုရားအာရံုထင္ ျမင္လာ၍ ဟီရိၾသတၱပၸ အရွက္အေၾကာက္ဝင္ျပီး မလြန္ၾကဴး ျခင္း ) (၁၁)  နတ္ရြာစံေသာ္ သုဂတိလားျခင္း ။ (ဤဘဝ၌ မဂ္ ဖိုလ္ မရေသးေစကာမူ ကြယ္လြန္ေသာအခါ ဒုဂၢတိမက်နိုင္) ( ဝိသုဒိၵမဂ္ ပထမစာအုပ္ )                          “ ေမတၱာပို႔သျခင္းအက်ဳိး ” ဗုဒၶရွင္ေတာ္ဘုရား လက္ထက္အခါေတာ္က သာ၀တိၳျပည္မွ ယူဇနာတစ္ရာေဝးေသာ ေတာေနရဟန္း (၅၀၀) တို႔ကို၊ နတ္ဘီးလူးတို႔က ေျခာက္လွန္႔ၾက၏ ထို႔ေၾကာင္႔ရဟန္းတို႔သည္ တရားအားထုတ္ေသာ္ လည္း တရားထူးကို မရနိုင္ၾက ၊ ျမတ္ဗုဒၶက ထိုရဟန္းတို႔အား နတ္ဘီးလူးတို႔ေျခာက္လွန္႔ မႈမျပဳရန္ ေမတၱာသုတ္ပရိတ္ေတာ္ကို ေဟာၾကားသင္ျပေတာ္မူျပီး ထိုရဟန္းတို႔သည္ ေမတၱာသုတ္ပရိတ္ေတာ္ တို႔ကို ရြတ္ဆို၍ ေမတၱာပို႔သျဖင္႔႔ နတ္ဘီးလူးတို႔ေျခာက္လွန္႔မႈကင္းေ၀းခ႔ဲ၏ ။ ထိုမ်ွသာမက ေမတၱာ၏ အက်ိဳး (၁၁) မ်ိဳးကို ရရွိနိုင္ၾကေပေသးသည္၊ ယင္းတို႔ကား (၁) ခ်မ္းသာစြာ အိပ္ရျခင္း ။ (၂) ခ်မ္းသာစြာ ႏိုးရျခင္း ။ (၃) အိပ္မက္ဆိုးကို မျမင္မက္ျခင္း ။ (၄) နတ္တို႔က ေစာင့္ေရွာက္ျခင္း ။ (၅) လူအမ်ား ခ်စ္ခင္ျခင္း ။ (၆) မီးေဘး မသင့္ႏိုင္ျခင္း ။ (၇) အဆိပ္ လက္နက္ မသင့္ေရာက္ႏိုင္ျခင္း ။ (၈) စိတ္တည္ၾကည္ျခင္း ။ (၉) ေတြေ၀စြာ မေသရျခင္း ။ (၁၀) ေသလြန္လွ်င္ ျဗဟၼာ့ျပည္ေရာက္ႏိုင္ျခင္း ဟူ၍ (၁၁) ပါးရွိေၾကာင္း  ျပဆိုထားပါသည္ ။                  “ ဆြမ္းလွဴဒါန္းရျခင္းအက်ဳိး ” ရာဇျဂိဳဟ္ျပည္၌ အာစာမ ဒါယိ္ကာ အမ်ိဳးသမီးသည္ သူေဌးအိမ္မွ စားၾကြင္းစားက်န္ ထမင္းခ်ဳိး(ဂ်ဳိး)ကို ရသျဖင္႔ အရွင္မဟာကႆပအား လွဴဒါန္း၏ ထိုကုသိုလ္ေၾကာင္႔ေသလြန္၍ နိမၼာနရတိနတ္ျပည္၌ နတ္သမီးျဖစ္ရေလသည္။  ( ဝိမာန၊ ႒။ အာစာမဒါယိကာဝတၳဳ ) ဆြမ္းလွဴဒါန္းသျဖင့္ ရရွိေသာအျခားသာဓက ဝတၳဳမ်ားစြာရွိေသး၏ ၊ ဆြမ္းလွဴဒါန္းသျဖင့္ ရရွိေသာ အက်ဳိးတရား (၅)မ်ဳိးကိုလည္း အဂုၤတၳဳိရ္ပါဠိေတာ္ ေဘာဇနသုတ္တြင္ ျပဆိုထားပါသည္ ယင္းတို႔ကား (၁)  အသက္ရွည္ျခင္း ။ (၂)  အဆင္းလွျခင္း ။ (၃)  ကိုယ္ စိတ္ နွစ္ျဖာခ်မ္းသာျခင္း ။ (၄)  ခြန္အားဗလ ၾကီးမားျခင္း ။ (၅)  ဥာဏ္ပညာၾကီးမားျခင္း တို႔ျဖစ္သည္ ။                     “ ေရကပ္လွဴရျခင္းအက်ဳိး ” ျမတ္ဗုဒၶ လက္ထက္ေတာ္က သာဝတိၳျပည္ျမိဳ႕နယ္ရွိ ေက်းရြာတရြာမွ အမ်ိဳးသမီးတစ္ဦးသည္၊ ဘုရားဖူးခရီးသည္ ရဟန္းေတာ္မ်ားအား ေရလွဴသျဖင္႔ ေသလြန္လ်ွင္ တာဝတႎသာနတ္ျပည္၌ နတ္သမီးျဖစ္ျပီး ခမ္းနားၾကီးက်ယ္ေသာ နတ္စည္းစိမ္ကို ခံစားရေလသည္။ ( ဝိမာန၊ ႒။ ေလွယာဥ္စီး နတ္သမီးဝတၳဳ ) ထို႔အျပင္ ေရအက်ိဳး (၁၀)ပါးရွိေၾကာင္းလူအမ်ားသိၾက၏ ယင္းတို႔ကား ----                                     (၁)  လ်ွင္ျမန္ျခင္း ။ (၂)  သန္႔ရွင္းစင္ၾကယ္ျခင္း ။ (၃)  ေက်ာ္ၾကားလူသိမ်ားျခင္း ။ (၄)  ဆာေလာင္မြတ္သိပ္မွဳကင္းျခင္း ။ (၅)  အေျခြအရံမ်ားျခင္း ။ (၆)  အသက္ရွည္ျခင္း ။ (၇)  အဆင္းလွျခင္း ။ (၈)  ခ်မ္းသာျခင္း ။ (၉)  ခြန္အားၾကီးျခင္း ။ (၁၀)  ဥာဏ္ပညာထက္ျမက္ျခင္း တို႔ျဖစ္ပါသည္ ။ ။                             “ ပန္းလွဴဒါန္းျခင္းအက်ဳိး ” ကႆပျမတ္စြာဘုရား လက္ထက္ေတာ္က အမ်ိဳးသမီး (၄) ေယာက္သည္၊ ရဟန္းတစ္ပါးအား ပန္းတို႔ကို လွဴဒါန္းၾက၏ ။ ေသလြန္ေသာအခါ ထိုေကာင္းမွဳကုသိုလ္ေၾကာင္႔တာဝတႎသာနတ္ျပည္၌ နတ္သမီးျဖစ္ျပီး နတ္စည္းစိမ္ကိုခံစားၾကရေလသည္ ဤသို႔ျဖင္႔ ထိုနတ္ျပည္မွာ ဆက္ကာဆက္ကာ ျဖစ္ရျပီး ဤဘုရားလက္ထက္တြင္ နတ္သမီးဘဝျဖင့္ တရားနာၾကရကာ ေသာတပန္ျဖစ္ၾကေလသည္ ။     (  ဝိမာန၊ ႒ ၊ ပန္းလွဴေသာနတ္သမီး(၄) ေယာက္ဝတၳုဳ ) ပန္းလွဴဒါန္းသျဖင့္ ရရွိေသာ အျခားအက်ဳိးမ်ားလည္း ရွိေသး၏ ။ ယင္းတို႔ကား (၁)  ရုပ္ရည္လွပျခင္း ။ (၂)  ကိုယ္ခႏၵာသန္႔ရွင္းျခင္း ။ (၃)  ခံတြင္းေမႊးႀကိဳင္ျခင္းတို႔ျဖစ္သည္ ။                     “ ဆီမီးလွဴဒါန္းရျခင္းအက်ဳိး ” ေဂါတမ ဘုရားလက္ထက္ေတာ္အခါက သာဝတိၳျပည္သူတဦးသည္ တရားပြဲ၌ ဆီမီးညွိထြန္းလွဴဒါန္း သျဖင့္ ေသလြန္ေသာအခါ တာဝတႎသာနတ္ျပည္၌  နတ္သားျဖစ္ရေလသည္ ။ ဆီမီးညွိထြန္းလွဴဒါန္း သျဖင့္ ရရွိနိုင္ေသာ အျခားအက်ဳိးမ်ားလည္း မ်ားစြာရွိေပေသး၏ ။ ယင္းတို႔ကား  (၁)  မံသစကၡဳ ပကတိမ်က္စိ ၾကည္လင္ျခင္း ။  (၂)  ဥာဏစကၡဳ  ဥာဏ္(မ်က္စိ) ၾကည္လင္ျခင္းတို႔ျဖစ္သည္ ။  “ ျမတ္စြာဘုရား၏ ကိုယ္စား ရုပ္ပြားေတာ္ ကိုးကြယ္သူမ်ား သိသင့္သိထိုက္ေသာ                                         အခ်က္အလက္ ” (၁) ျမတ္စြာဘုရား၏ ကိုယ္စားေတာ္ ဆင္းတု ရုပ္ပြားေတာ္မ်ားသည္ ၊ မည္သည့္ကာလအခ်ိန္မွ စတင္ေပၚေပါက္လာသည္ ။ (၂) ဆင္းတု ရုပ္ပြားေတာ္မ်ားအျဖစ္ ထုလုပ္ သြန္းေလာင္းအပ္ေသာအရာမ်ားသည္ မည္သည့္အရာမ်ား ျဖစ္သည္ ။ (၃) ဆင္းတု ရုပ္ပြားေတာ္မ်ားကို မည္ကဲ့သို႔ေသာ ပံုသဏၭာန္မ်ဳိးကို ထုလုပ္အပ္သည္ ။ (၄) ထုလုပ္ရာတြင္ မည့္သည့္အခ်က္မ်ားကို သတိျပဳ ဂရုထားအပ္သည္တို႔ ျဖစ္ၾက၏             (၁) ျမတ္စြာဘုရား၏ ဆင္းတုရုပ္ပြားေတာ္မ်ား စတင္ေပၚေပါက္လာပုံမွာ ဤသို႔ျဖစ္၏ တေန႔သ၌ ပေႆနဒီ ေကာသလမင္းၾကီးသည္ ျမတ္စြာဘုရားအား ဖူးေျမာ္ကန္ေတာ့ရန္ ေဇတ၀န္ ေက်ာင္းေတာ္သို႔ သြားေရာက္ခဲ့ေလရာ ျမတ္စြာဘုရားသခင္သည္ ၀ါပအခါတြင္ ေဒသစာရီၾကြခ်ီေတာ္ မူျမဲအတိုင္း ၾကြခ်ီေတာ္မူ၏ ။ ေဇတ၀န္ေက်ာင္းေတာ္၌ ျမတ္စြာဘုရားသခင္ ရွိေတာ္ခိုက္မဟုတ္သျဖင့္ မဖူးမေတြ႔ရသည္ႏွင့္ မငး္ၾကီးသည္ စိတ္ေတာ္ညဳိးႏြမ္းကာ ေက်ာင္းေတာ္က္ို ဆီ မီး ပန္း နံ႔သာတို႔ျဖင့္ ပူေဇာ္ျပီး နန္းေတာ္သို႔ျပန္လည္ၾကြခဲ့ရေလသည္ ။ ျမတ္စြာဘုရားလည္း ေဒသစာရီၾကြခ်ီရာမွ ေဇတ၀န္ ေက်ာင္းေတာ္သို႔ ျပန္ေရာက္ေတာ္မူခဲ့ရာ ဗုဒၶျပန္လည္ေရာက္ရွိေတာ္မူျပီဟု မင္းၾကီးၾကားသိလွ်င္ မွဴး မတ္ဗိုလ္ပါျခံရံလ်က္ ျမတ္စြာဘုရားထံ သြားေရာက္ျပီး “ ဘုန္းေတာ္ေျခာက္ပါးႏွင့္ျပည့္စံုေတာ္မူေသာ ရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရား အရွင္ဘုရားသည္ ေက်ာင္းေတာ္၌ သီတင္းသုံးရွိေနပါေသာ္ တပည့္ေတာ္တို႔သည္ တရားေတာ္ကိုလည္း နာယူရပါ၏ သီလေတာ္ကိုလည္း ေဆာက္တည္ၾကရပါ၏ ။ ေက်ာင္းေတာ္၌ အရွင္ဘုရားမရွိခဲ့ေသာ္ တပည့္ေတာ္တို႔သည္ အလွဴလည္းမျပဳရ တရားေတာ္လည္း မနာၾကားရ ၊ သီတင္းသီလလည္း မေဆာက္တည္ရ ျဖစ္ခဲ့ရပါ၏ ။ အရွင္ဘုရားကိုယ္စား ရုပ္ပြားေတာ္ကို ထုလုပ္ပူေဇာ္လိုပါသည္ ခြင့္ျပဳေတာ္မူပါေလာ့”ဟု ေလွ်ာက္ထားေတာင္းပန္ေလသည္ ။ ထိုအခါ ဗုဒၶျမတ္စြာလည္း သာဓုသံုးၾကိမ္ သံုးခါေခၚဆိုျပီးေနာက္ မင္းၾကီး၏ ေလွ်ာက္ထားေတာင္းပန္ခ်က္ကို ခြင့္ျပဳေတာ္မူခဲ့ေပ၏ ထိုအခ်ိန္မွစ၍ ဆင္းတု ရုပ္ပြားေတာ္မ်ား စတင္ေပၚေပါက္လာခဲ့ေပေတာ့သည္ ။         (၂)  ျမတ္စြာဘုရားသခင္သည္ ေကာသလမင္းအား မိမိ၏ကိုယ္စားေတာ္ ရုပ္ပြားဆင္းတု ေတာ္မ်ား ထုလုပ္သြန္းေလာင္းလုပ္ရန္ အရာ၀တၳဳမ်ားကိုပါထုတ္ေဖၚျမြက္ၾကားေတာ္မူခဲ့ေပ၏ ။ “  မင္းၾကီး သဒၶါ ပညာ ၀ီရိယႏွင့္ျပည့္စုံေသာ မင္း ပုဏၰား သူေ႒းသူၾကြယ္ ဆင္းရဲသားတို႔သည္ မိမိတို႔၏ တတ္စြမ္းႏိုင္သည့္အားေလ်ာ္စြာ ေရႊျဖင့္လည္းေကာင္း ၊ ေငြျဖင့္လည္းေကာင္း ၊ ပတၱျမားျဖင့္လည္းေကာင္း ၊  ေၾကးျဖင့္လည္းေကာင္း ၊ သံျဖင့္လည္းေကာင္း ၊ ခဲျဖင့္လည္းေကာင္း ၊ ေၾကးနီျဖင့္လည္းေကာင္း ၊ သစ္ျဖင့္ လည္းေကာင္း ၊ အုတ္ျဖင့္လည္းေကာင္း ၊ ေက်ာက္ျဖင့္လည္းေကာင္း ၊ အဆင္းရွိေသာေဆးျဖင့္လည္း ေကာင္း ၊ ေက်ာက္မ်က္ရဲြတို႔ျဖင့္လည္းေကာင္း သြန္းေလာာင္းအပ္ ထုလုပ္အပ္၊ ေရးေသာ္လည္း ေရးအပ္ ေပ၏ ”ဟု မိန္႔ၾကားေတာ္ခဲ့၏              (၃) ထုလုပ္အပ္ သြန္းေလာင္းအပ္သည့္ ရုပ္ပြားေတာ္ ပံုသဏၭာန္မ်ား ဗုဒၶကိုယ္စား ရုပ္ပြားေတာ္မ်ား ထုလုပ္ရန္ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ေကာသလမင္းအား မိန္႔ၾကားရာတြင္ “ ငါဘုရားသည္ ေဗာဓိပင္ႏွင့္ပုလႅင္ေတာ္၌ မာရ္စစ္သည္တို႔ကို ေအာင္ျမင္ေတာ္မူဟန္ကိုလည္းေကာင္း ပဥၥ၀ဂၢီ(၅)ဦးတို႔အား ဓမၼစၾကာေဟာေတာ္မူဟန္ကိုလည္းေကာင္း ၊ကပၸိႏၷမင္းၾကီးကို ရုပ္တုဖန္ဆင္း၍ ျပေတာ္မူဟန္ကိုလည္းေကာင္း ၊ ရတနာစၾကၤ ံ၌ စၾကၤသြားေတာ္မူဟန္ကိုလည္းေကာင္း ၊ အနိမၼိႆကုန္း၌ မမိွတ္ေသာ မ်က္စိျဖင့္ ၾကည့္ေတာ္မူဟန္ကိုလည္းေကာင္း ၊အာ႒ာရႏွင့္ ဥဒကရေသ့ၾကီးတို႔ ရွႈံးျခင္းၾကီး ရႈ ေလစြတကားဟုရင္လက္ခတ္တီး၍ အံ့ၾသေတာ္မူဟန္ကိုလည္းေကာင္း၊ အရွင္အာနႏၵာအား လက္သား ေတာ္ျဖင့္ ေျမမႈန္႔ျပေတာ္မူဟန္ကိုလည္းေကာင္း ၊ ေလ်ာင္းစက္က်ိန္းေတာ္မူဟန္ကိုလည္းေကာင္း၊ ပရိနိဗၺာန္ ျပဳေတာ္မူဟန္ကိုလည္းေကာင္း ၊ ထုလုပ္ရာ သြန္းေလာင္းရာ ေရးစဲြရာ၏ ”ဟု မိန္႔ျမြက္ေတာ္မူခဲ့ေလသည္ ။             (၄) ဆင္းတုရုပ္ပြားေတာ္မ်ား ထုလုပ္ရာတြင္ သတိျပဳ ဂရုထားရမည့္ အခ်က္မ်ား ဆင္းတု ရုပ္ပြားေတာ္မ်ား ထုလုပ္ သြန္းေလာင္းလုပ္ရာ၌ ပါသာဒိကဂုဏ္ေတာ္ႏွင့္ျပည့္စံုေအာင္ ၾကည္ညိဳ ဖြယ္ အသေရေတာ္ေဆာင္ေနသည့္ ပံုေတာ္မ်ဳိးကို ထုလုပ္ သြန္းေလာင္း ေရးစြဲရမည္ျဖစ္၏ ။ တတ္ႏိုင္သမွ် လကၡဏာေတာ္ၾကီး လကၡဏာေတာ္ငယ္တို႔ႏွင့္ ျပည့္စံုသည့္အသြင္ကို ေဆာင္ေအာင္ ထုလုပ္ သြန္းေလာင္း ေရးစြဲရမည္ ။ လွပေစရန္ဟူေသာ ရည္ရြယ္ခ်က္ျဖင့္ ျခယ္သထားေသာ အမ်ဳိးသၼီးမ်ားတို႔၏ မ်က္ႏွာသြင္ျပင္မ်ဳိးကဲ့သို႔ မထုလုပ္ မသြန္းေလာင္း မေရးျခယ္အပ္ေပ ။ ၾကည္ညိဳဖြယ္ ကင္းမဲ့ေသာ လက္တဖက္ကို ဆန္႔တန္းထားျခင္း ၊ လည္ကုပ္တိုႏွင့္၀မ္းဗိုက္ပူ(အခ်ဳိ႕ဒကၡိဏသာခါဘုးရား) ထုလုပ္ သြန္းေလာင္း ေရးစြဲထားျခင္း၊ မ်က္ႏွာေပါက္ဆိုးစြာ ၾကည္ညိဳဖြယ္တင့္တယ္မႈ သပၸာယ္မႈကင္းမဲ့ ေသာ ပံုသဏၭာန္မ်ဳိးမ်ားကို ထုလုပ္ သြန္းေလာင္း ေရးျခယ္ျခင္းမွ ေရွာက္ၾကဥ္ရေပမည္ ။ ။                          “ ဥပါသကာ၏ ဂုဏ္ရည္ (၁၀ )ပါး ” ရတနာသုံးပါးကို ဆည္းကပ္ကိုးကြယ္ေသာ ပုဂၢဳလ္တေယာက္သည္ ေဖၚျပလတၱံ႔ပါ ဂုဏ္အဂၤါမ်ားႏွင့္ ျပည့္ စံုပါက အဆင့္ျမင့္ ဥပါသကာ ၊ ဂုဏ္သေရရွိ ဥပါသကာ စစ္စစ္ျဖစ္ပါသည္ ။ (၁) ဘုရားရွင္၏ တျပည့္သား သံဃာေတာ္မ်ားႏွင့္ ေအးအတူ ပူအမွ် ဆင္းရဲခ်မ္းသာကို ေ၀မွ်ခံစားျခင္း ။ (၂) ဗုဒၶ၏ တရားေတာ္ကိုသာ အေလးဂရုျပဳျခင္း ။ (၃) မိမိမွာရွိတဲ့ ပစၥည္းဥစၥာကို မွ်တစြာ ခြဲျခားသံုးစြဲ လွဴဒါန္းတတ္ျခင္း ။ (၄) ဘုရားသာသနာ ပ်က္စီးမည့္အေရး ေတြ႕ျမင္ပါက သာသနာေတာ္- ၾကီးပြားရာ ၾကီးပြားေၾကာင္း ကိုသာ မေနမနား ၾကိဳးစားအားထုတ္ျခင္း ။ (၅) အယူေျဖာင့္မွန္ျပီး လူျပိန္းတို႔လက္ခံသည့္ အထူးအဆန္းမဂၤလာကို ယုံၾကည္မႈ မရိွသည့္အျပင္ မိမိအ သက္ကို ပဓာနမထားဘဲ မိမိကိုးကြယ္ရာ ဆရာ (ဘုရား)မွ အယူပ်က္ေသာ တိတၳိဆရာမ်ားကို မိမိ၏ ဆရာအျဖစ္ မည္သည့္အခါမွ် မရည္ညႊန္းျခင္း ။ (၆) ကာယကံ ၀စီကံ ေစာင့္ထိန္းျခင္း ။ (၇) အတူတကြ သာသနာေရး လုပ္ငန္းေဆာင္ရြက္ေနေသာ ပုဂၢဳိလ္မ်ားႏွင့္ သင့္တင့္ ညီညြတ္စြာ ေနထိုင္ တတ္၍ အခ်င္းခ်င္းအေပၚ ျငဴစူမွႈကင္းျပီး သာသနာေတာ္ကို ခုတံုးလုပ္၍ ဟန္ေဆာင္ ပလႊား ၀ါၾကြားမႈ မျပဳျခင္း ။ (၈) ဘုရားရတနာကို ကိုးကြယ္ဆည္းကပ္ျခင္း ။ (၉) တရားရတနာကို ကိုးကြယ္ဆည္းကပ္ျခင္း ။ (၁၀) သံဃာရတနာကို ကိုးကြယ္ဆည္းကပ္ျခင္းတို႔ ျဖစ္သည္ ။ ။         “ ျမတ္စြာဘုရား၏ ဆင္းတုရုပ္ပြားေတာ္မ်ား ပူေဇာ္ရသည့္အက်ဳိး ” ျမတ္စြာဘုရား၏ ရုပ္ပြားဆင္းတုေတာ္ကို ပူေဇာ္ရွိခုိးၾကသည့္ သူမ်ားမွာ-- “သက္ေတာ္ထင္ရွား ျမတ္စြာဘုရားပါတကား ” ဟု  ဂုဏ္ေတာ္ကိုးပါးကို စိတ္ေရာက္ျပီးၾကသူမ်ား ျဖစ္ၾကပါသည္ ၊ ျဖစ္လည္းျဖစ္ရပါမည္ ။ဤကဲ့သို႔ ပူေဇာ္ကိုးကြယ္ၾကမည္ဆိုလွ်င္ “သေမ စိေတၱ သမံဖလံ ”ဆိုသည့္ ဘုရားေဟာပါဠိေတာ္အရ အက်ဳိးထူးမ်ား ရရွိႏိုင္ပါသည္ ။ “ စိေတၱ၊ မိမိ၏ စိတ္သည္ ၊ (၀ါ) ျမတ္စြာဘုရား၏ ရုပ္ပြားေတာ္ ဆင္းတုေတာ္ကို ပူေဇာ္ရွိခိုး ကိုးကြယ္ၾကသည့္ ပုဂၢဳလ္၏ စိတ္သည္ ၊ သေမ ၊ သက္ေတာ္ထင္ရွား ျမတ္စြာဘုရားႏွင့္ ရုပ္တုဆင္းတုေတာ္၌ အညီအမွ် ထားႏိုင္သည္ရွိေသာ္ ၊ သမံ ဖလံ၊ ဘုရားအစစ္ကို ပူေဇာ္ရသကဲ့သို႔ အက်ဳိးတရား အတူတူပင္ရရွိႏိုင္ပါသည္” ထို႔ေၾကာင့္ ရုပ္ပြားဆင္းတု ကိုးကြယ္ၾကသူမ်ား၏ စိတ္သည္ အခ်ဳပ္ျဖစ္သည္ ၊ အဓိကလည္းျဖစ္၏ ။ မိမိစိတ္သည္ စြမ္းလွ်င္ မိမိအား အက်ဳိးေပးစြမ္းမည္သာ ျဖစ္ေပသည္ ။ မိမိတို႔၏ ေနအိမ္မ်ားအသီးသီး တြင္ ရုပ္ပြားဆင္းတု ကိုးကြယ္ထားျပီးသည္ႏွင့္ လိုက္နာရမည့္စည္းကမ္းမ်ား ရွိပါသည္ ။ ဘုရားစင္ကို သီးျခားစင္ျမင့္ႏွင့္ ၊ ကိုးကြယ္ထားရမည္ (ဘုရားစင္ကို သီးျခားဘုရားခန္းႏွင့္စင္ျမင့္ ၊ ကိုးကြယ္ထားႏိုင္ မည္ဆိုလွ်င္ အထူးဆိုဘြယ္ရာမရွိေပ) မိမိအာရုံျပဳ ပူေဇာ္လိုသည့္အခ်ိန္တြင္ ဘုရားခန္းထဲ၀င္၍ ပူေဇာ္ ကိုးကြယ္ရပါသည္ ။ ဘုရားစင္ေရွ႕ ဒူးေထာက္ ေပၚကား မေနရေပ ၊ ျမတ္ဗုဒၶက္ို အဂါရ၀ ျဖစ္ေအာင္ ျပဳလုပ္ေနထိုင္ၾကလွ်င္ အျပစ္ျဖစ္ပါသည္ ။ အေျပာအဆို ယဥ္ေက်းသိမ္ေမြ႔ရပါမည္ ။ ဘုရားစင္ေရွ႕ထား ျပီး ဆဲဆိုျခင္း၊ မူးယစ္ေဆး၀ါး သံုးစြဲေသာက္စားျခင္း၊ ရန္ျဖစ္ျခင္းမ်ား မျပဳလုပ္ရပါ ၊ အထူးသျဖင့္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ တဦးခံယူျပီး ဗုဒၶဘာသာအသင္းအပင္းနဲ႔ ငါမပတ္သက္ခ်င္ပါ စေသာ အမဂၤလာစကားမ်ား မေျပာဆိုမိျခင္းသည္ သိပ္အေရးၾကီးလွပါသည္ ။ မိမိတို႔အိမ္တြင္ ဗုဒၶရုပ္ပြား ဆင္းတုေတာ္မ်ားကို ဘုရားစင္ႏွင့္ ကိုးကြယ္ထားျခင္းအားျဖင့္ ေဖၚျပလတၱ႔ံပါ အက်ဳိးေက်းဇူး(၉)မ်ဳိးကို ရရွိပါသည္ ။  (၁) ဘုရားစင္ရွိသည့္အတြက္ ဘုရားကိုျမင္ေနရျခင္း ၊ ဘုရားေ၀ယ်ာ၀စၥျပဳေနရျခင္း ၊ ဘုရားကို ကိုင္းညြတ္ သည့္စိတ္ျဖင့္ မေမ့ျခင္းႏွင့္ ဘုရားတရားႏွင့္ကင္းကြာ မေနျခင္းပင္ျဖစ္သည္ ။ (၂) ျမတ္စြာဘုရားကို ဖူးေတြ႔ရျခင္းျဖင့္ ဗုဒၶဘာသာအေပၚ ပို၍ ယံုၾကည္မႈ ေလးနက္လာသည္ ၊ (၃) အိမ္တြင္ ဘုရားစင္ရွိလွ်င္ စနစ္တက် ဆည္းကပ္ကိုးကြယ္မႈ ျပဳျခင္းျဖင့္ သတိျမဲျခင္းႏွင့္ ပညာဥာဏ္ ထက္ျမက္ျခင္းမ်ား ရွိလာသည္ ။ (၄) ကုသိုလ္တရားမ်ား တုိးပြားလာသည္ ။ (၅) စိတ္ညစ္ညဴးမႈရွိလာလွ်င္ ဘုရားစင္ ဘုရားေရွ႕ေတာ္သိို႔ သြားျပီး ဘုရားပန္းလဲျခင္း ၊ ျမတ္စြာဘုရားကို အေသအခ်ာၾကည့္ အာရုံျပဳလိုက္ျခင္းျဖင့္ စိတ္ညစ္ညဴးမႈမ်ား ပေပ်ာက္လာသည္ ။ အမွားအယြင္းမ်ား မျပဳလုပ္မိေတာ့ဘဲ ရပ္တန္းမွရပ္ျပီး စိတ္ၾကည္ႏူးမႈ ခ်က္ခ်င္းရရွိလာပါသည္ ။ (၆) အိမ္တြင္ ဘုရားစင္ရွိသျဖင့္ နာနာဘာ၀ ၀ိနာဘာ၀မ်ား၏ အေႏွာင့္အယွက္မ်ားမွ ကင္းျပီး မေၾကာက္မရ ြံ႕ ေနႏိုင္ပါသည္ ။ (၇) ဆင္းရဲဒုကၡကို သည္းခံလာႏိုင္သည္ ။ (၈) ဘုရားစင္ကို ပိုးမွ်င္ ဖုန္မ်ား ကင္းစင္ေအာင္ လွည္းက်င္းသုတ္သင္ျပီး က်က်နန ထားလွ်င္ အိမ္က်က္သ ေရ ၊ လူက်က္သေရ တက္ျပီး ဂုဏ္သိကၡာမ်ား တက္ပါမည္ ။ (၉) ဘုရားစင္ရွိသျဖင့္ ျမတ္စြာဘုရားႏွင့္ အတူတကြေနထိုင္ရသကဲ့သို႔ ျဖစ္ျပီး သူတပါး၏ ခ်ီးေျမွာက္ပူေဇာ္မႈ ကို ၊ ခံယူရရွိႏိုင္ပါသည္ ။ ။ 

 

 

သဘာဝဓမၼ

ရုန္းရ ကန္ရ ဤဘ၀

Oh! You come to my blog. Welcome....

ေလထန္တိုင္းသာ ၊ လြင့္ေၾကြပါမူ

ဘယ္မွာပန္းမ်ား ၊ က်န္မည္နည္း။

လိႈင္းပုတ္တိုင္းသာ ၊ ကမ္းၿပိဳပါမူ

ဘယ္မွာေၿမၾကီး၊ ကွ်န္မည္နည္း။

က်ရံႈးတိုင္းသာ ၊ ငိုရပါမူ

ဘယ္မွာမ်တ္ရည္ ၊ က်န္မည္နည္း။

အေမွာင္တစ္၀က္ ၊ လင္းတစ္၀က္နဲ႔

တစ္ရက္တစ္ခါ ၊ ၾကံဳၿမဲသာတည္း။

မ်က္လွည္႔ပမာ ၊ ေတြ႔ၿမဲသာတည္း။

ဘ၀သည္ကား ၊ တုိက္ပြဲမ်ားပင္

လႈပ္ရွားရေသာ ၊ လူ႔ရြာေတာ၀ယ္

လင္းေသာ ၊ ေမွာင္ေသာ

ေအာင္ေသာ၊ ရံႈးေသာ

မုန္းေသာ၊ ခ်စ္ေသာ

သစ္ေသာ၊ ေဟာင္းေသာ

ပူေသာ၊ ေအးေသာ

ႏုေသာ၊ ၾကမ္္းေသာ

ေစာေၾကာစိတ္ၿဖာ မေနပါေပ။

လဲရာကထ ၊ က်ရာကတက္

ပ်က္ရာကေဆာက္ ၊ ေရွ႔သို႔ေလွ်ာက္၍

ေရာက္ရာဘ၀၊ အားမာန္ၿပရင္း

ရုန္းရ ကန္ရမည္ တကား ။

အျမင္မတူတဲ့အေတြးမ်ား

Oh! You come to my blog. Welcome....

 

လူ႔ဘဝနဲ႔အေတြး။ လူ႔ဘဝကိုရလာသူတုိင္း အေတြးဆုိတာရွိစျမဲပါ။ အေတြးကိုအေျခခံျပီး အထက္တန္းစား ဘဝ မ်ားသုိ႔ ေရာက္ရွိသြားသူမ်ားရွိသလုိ၊ အေတြးကုိအေျခခံျပီး ေအာက္တန္းစားဘဝမ်ားသုိ႔ ေရာက္ရွိသြားသူေတြကလဲဒုနဲ႔ေဒး။ လူ႔ဘဝမွာအေရးပါလွတဲ့ အေတြးဆုိတဲ့အေရးကိစၥမွာ မွန္ကန္တဲ့အေတြး၊ မွားယြင္းတဲ့အေတြး၊ ဒီအေတြးႏွစ္ခု ဘယ္သင္းကိုအရင္စလုိ႔ ဘယ္သင္းကိုေနာက္ခ်ျပီး ေတြးသင့္တယ္ဆိုတာ ေတြးၾကည္႔ဖုိ႔ပါ။

အဲဒီအေတြးႏွစ္ခုကို မစဥ္းစားမီ စဥ္းစားစရာတစ္ခု ျဖစ္လာတာက အေတြးဆုိတာဘာလဲ။ အေတြးကို ဗုဒၶအဘိဓမၼာ (ဗုဒၶစ္(စ္)ဆုိက္ကိုလုိဂ်ီ) မွာ “ဝိတကၠ” လုိ႔ အသုံးရွိျပီး၊ ျမန္မာမွဳျပဳေတာ့ “ဝိတက္”၊ ျမန္မာလိုအဓိပၸါယ္ျပန္ေတာ့ “အေတြး”တဲ့။ “ညကဝိတက္ေတြမ်ားေနလို႔ အေတာ္နဲ႔ကို အိပ္မေပ်ာ္နဳိင္ဘူး”ဆုိတဲ့ စကားအသုံးအႏွဳံးကို လူတုိင္းနီးနီးၾကားဖူးမွာပါ။ အေတြးမွာ လြတ္လပ္ခြင့္ရွိတယ္ ဆိုေပမဲ့လုိ႔ ေတြးခ်င္ရာေတြးလုိ႔ေတာ့မသင့္ေတာ္ဘူး။ ဘာေၾကာင့္လဲဆုိရင္ ေတြးတတ္ရင္ ကုသုိလ္ (စိ္တ္) ျဖစ္နဳိင္ျပီး၊ မေတြးတတ္ရင္ေတာ့ အကုသုိလ္(စိတ္)ေတြျဖစ္သြားနဳိင္တယ္။ ကုသုိလ္ျဖစ္ေအာင္ ေတြးတတ္တဲ့အေလ့အက်င့္မ်ဳိးဆုိတာ အေလ့အက်င့္လုပ္ထားမွျဖစ္နဳိင္တာ။ ဒီလုိဆုိ ကုသုိလ္ျဖစ္ေအာင္ ဘယ္လိုေတြးမလဲ။

ဗုဒၶအဘိဓမၼာအရဆုိရင္ “အေတြး”ကို စိတ္ကေဆာင္ရြက္တာမဟုတ္ဘူး။ ေစတသိက္ကေဆာင္ရြက္တာ။ စိတ္ကတျခား၊ အေတြးကတျခားဆုိတာကို သိထားရမွာပါ။ “ေတြးတဲ့”ကိစၥကို ေစတသိက္(၅၂)ပါးထဲမွာပါတဲ့ ဝိတက္ဆုိတဲ့ ေစတသိက္က ေဆာင္ရြက္တာ။ လူအေတာ္မ်ားမ်ားဟာ စိတ္နဲ႔ အေတြးကို အတူတူပဲလုိ႔ ထင္မွတ္ထားၾကတာ။ အဘိဓမၼာသေဘာအရ အာရုံကိုသိတတ္တဲ့စိတ္ကတစ္မ်ဳိး၊ ထုိစိတ္ကို မွီတြယ္ျပီးျဖစ္ေပၚလာတဲ့ ေစတသိက္ကတစ္မ်ဳိး ဒါကုိ ခဲြျခားသိဖုိ႔ပါ။ ထုိနည္းတူစြာပဲ ခ်စ္စိတ္၊ မုန္းစိတ္၊ မနာလုိစိတ္၊ ဝန္တုိစိတ္၊ ေမတၱာစိတ္၊ ကရုဏာစိတ္တုိ႔ဆုိရာမွာလဲ အလားတူပဲ ခဲြျခားသိဖုိ႔ပါ။ အက်ဥ္းခ်ဳပ္မွတ္သားထားသင့္တာကေတာ့ အေတြးဆုိတာ ေစတသိက္တစ္ခုရဲ့အမည္နာမပဲလုိ႔ ရုိးရုိးရွင္းရွင္းေလးပဲ မွတ္ထားဖုိ႔ပါ။

လူတုိင္းလူတုိင္း ဘဝအခက္အခဲေတြကို ေတြ႔ဖူး၊ ၾကဳံဖူးၾကတာခ်ည္းပဲ။ မေတြ႔ဖူး၊ မၾကဳံဖူးသူရယ္လုိ႔ ဒီေလာကမွာ ရွိမွမရွိနဳိင္တာ။ လူဆုိတာ ဘဝအခက္အခဲေတြနဲ႔ၾကဳံလာျပီဆုိရင္ တစ္စုံတစ္ခုကိုလုပ္ဖုိ႔ ေတြးၾကတာခ်ည္းပဲ။ “လူဟာ ၾကံရင္း ေသတယ္၊ ငွက္ဟာပ်ံရင္းေသတယ္” “လူဟာေတြးရင္းေသတယ္၊ ျမင္းဟာေျပးရင္ေသတယ္”ဆုိတဲ့ စကားပုံ ေတြလဲ ရွိေနတာပဲ။ ေတြးတာဟာ လူေတြရဲ့ဓမၼတာသေဘာလုိ႔ဆုိနဳိင္ေပမဲ့ ေလာကအေၾကာင္းကို ေတြးတဲ့အခါမွာ ေတြးသင့္တဲ့ အရာရွိသလို၊ မေတြးသင့္တဲ့အရာေတြလဲရွိေနတာပဲ။

မွန္ကန္စြာ ေတြးတတ္ရင္ မဂၢင္(၈)ပါးမွာပါဝင္တဲ့ သမၼာသကၤပၸ (မွန္ကန္ေသာအေတြး)ျဖစ္လုိ႔ နိဗၺာန္ေရာက္ေၾကာင္းလမ္းစဥ္တစ္ခုျဖစ္တယ္။ မွားမွားယြင္းယြင္းေတြးျပီ ဆုိရင္ေတာ့ အဲဒီအေတြးကိုအေျခခံျပီး ထင္ရာစုိင္းတတ္ၾကတယ္။ အဲဒီထင္ရာျမင္ရာစုိင္းတဲ့အမွဳက အပါယ္ေလးပါးထိ က်သြားနဳိင္တယ္။

သာသနာသမုိင္းမွာထင္ရွားလွတဲ့ ေဒဝဒတ္ရဲ့အေတြးမ်ဳိးကိုဒီေနရာမွာ နမူနာအျဖစ္ ထုတ္ျပခ်င္တယ္။ မျဖစ္စေလာက္ေလး သူရထားတဲ့တန္းခုိးကို အဟုတ္ၾကီးထင္ျပီး သူ႔ကုိယ္သူစိတ္ၾကီးဝင္ခဲ့တယ္။ တန္းခုိးရွင္ျဖစ္တဲ့ ဘုရားကိုသတ္ျပီး သူကိုယ္တုိင္ဘုရားလုပ္မယ္ ဆုိတဲ့အေတြး။ ကုိယ္ေတြးတဲ့အေတြးကို “မွားတယ္၊ မွန္တယ္” ျပန္လွန္ မေတြးနဳိင္ေတာ့ သူဒုကၡေရာက္တာေပါ့။ အေတြးေနာက္စိတ္ပါျပီး မလုပ္သင့္တာေတြကုိလုပ္ခဲ့တယ္။ မွားယြင္းတဲ့ အေတြးကိုအေျခခံျပီး မလုပ္သင့္၊ မလုပ္ထုိက္တာေတြကို လုပ္ခဲ့တဲ့အတြက္ေၾကာင့္ ငရဲမွာက်ျပီး ဆင္ရဲဒုကၡေတြကို ခံစားရေတာ့တယ္။ ဒါေၾကာင့္ အေတြးစိတ္ဆုိတာ ဒီေလာက္အေရးမၾကီးဘူးလုိ႔ ထင္ရေပမဲ့ မေတြးတတ္ရင္ ငရဲထိ က်သြားနဳိင္တယ္ဆုိတာကို သတိျပဳနဳိင္ဖုိ႔ပါ။

အေတြးက ႏွစ္မ်ဳိးႏွစ္စားရွိနဳိင္တယ္။ အဲဒီႏွစ္မ်ဳိးကေတာ့

(၁) မွားယြင္းတဲ့အေတြး၊

(၂) မွန္ကန္တဲ့အေတြး-ႏွစ္မ်ဳိးပါ။

ေတြးစိတ္မွာ အစြမး္သတၱိေတြပါဝင္တယ္။ မွားယြင္းတဲ့အေတြးမွာ အျပစ္ေတြပါဝင္ေနတယ္၊ ထုိအျပစ္ေတြက ဆင္းရဲတဲ့အက်ဳိးကိုေပးတယ္။ မွန္ကန္တဲ့အေတြးမွာ အျပစ္ကင္းစင္တဲ့ ဂုဏ္သတၱိေတြပါဝင္ေနတယ္။ အဲဒီဂုဏ္သတၱိေတြက ေကာင္းက်ဳိးခ်မ္းသာကိုျဖစ္ေစတယ္။ ကိုယ့္ကိုယ္လုိလဲ ေမးၾကည့္ပါ။ လူ႔ဘဝမွာေနရတုံးခဏေလးမွာ ဘယ္လုိ အေတြးမ်ဳိးနဲ႔ေနမွာလဲ။ မွားယြင္းတဲ့ အေတြးနဲ႔ေနမလား၊ မွန္ကန္တဲ့အေတြးေတြနဲ႔ေနမလား။ You သေဘာပါ။ ေလာက သေဘာအရ မွန္ကန္တဲ့အေတြးဟာ မွားယြင္းတဲ့အေတြးထက္ပုိျပီ အရင္ျဖစ္သင့္တယ္လုိ႔ထင္ရေပမဲ့ ဘုရားရွင္ ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ၾကီးကေတာ့ လမ္းညႊန္တဲ့အခါမွာ အမွန္လုပ္ဖုိ႔ထက္ အမွားမလုပ္ဖုိ႔ကို အရင္ညႊန္ျပတယ္။ လိုက္ရမဲ့ လမ္းထက္ မလုိက္ရမဲ့လမ္းကို အရင္ညႊန္းျပတယ္။

ဓမၼစကၠပဝတၱနသုတ္မွာ အစြန္း(၂)ပါးျဖစ္တဲ့ မလိုက္သင့္တဲ့လမ္းကို အရင္ညႊန္ျပျပီး၊ လိုက္သင့္တဲ့ မဇၥ်ိမပဋိပဒါလမ္းကိုေတာ့ ေနာက္မွညႊန္ျပထားတာကိုေတြ႔ရတယ္။ မဂၤလသုတ္မွာလည္း အေသဝနာ စ ဗာလာနံ (လူမုိက္ကို မေပါင္းရဘူး)ဆုိတဲ့ မလုပ္သင့္တဲ့အရာကို အရင္ညႊန္ျပျပီး၊ ပ႑ိတာနဥၥ ေသဝနံ (ပညာရွိကို ေပါငး္ရမယ္)ဆုိတဲ့ လုပ္သင့္တဲ့အရာကို ေနာက္မွညႊန္ျပထားတာကို ေတြ႔ရတယ္။ သဘာဝက်ပါတယ္။ လုိက္ရမဲ့လမ္းကို မလိုက္ရင္ အဆင္မေျပရုံပဲရွိမယ္။ ဒုကၡေတာ့ မေရာက္နဳိင္ဘူး။ မလိုက္ရမဲ့လမ္းကို လိုက္မိရင္ေတာ့ အဆင္လဲမေျပနဳိင္ဘူး။ အၾကီးအက်ယ္လဲဒုကၡေရာက္သြားနဳိင္တယ္။

အေဖကိုသတ္ခဲ့မိတဲ့ အဇာတသတ္မင္းသားေလးရဲ့ ျဖစ္အင္ကို ၾကည့္နဳိင္တယ္။ အဇာတသတ္မင္းသားဟာ တကယ္ေတာ့ သူေတာ္ေကာင္းေလးပါ။ မေပါင္းသင္း၊ မေပါင္းထုိက္တဲ့လူကို ေပါင္းသင္းမိလို႔ သူ႔ဘဝမွာ ေပးဆပ္လို႔မကုန္နဳိင္တဲ့အမွားေတြကို လုပ္ခဲ့မိတယ္။ ဒါဟာ သင္ခန္းစာယူသင့္တဲ့အခ်က္ပဲ။ အေတြးမွားရင္ အယူမွားတတ္တယ္၊ အယူမွားရင္ေတာ့ အလုပ္ပါမွားတတ္တာမို႔ စနစ္တက်ေတြးတတ္ေအာင္ ေလ့က်င့္သင္ယူထားဖုိ႔ပါ။ ေတြးတတ္ရင္ ခ်မ္းသာမယ္။ မေတြးတတ္ရင္ ဆင္းရဲမယ္။ ဒါဟာ သီအုိရီပဲ။

အဘိဓမၼာသေဘာနဲ႔ႏွီးေႏွာျပီးေျပာရရင္ အေတြးဆုိတာ အမ်ဳိးမ်ဳးိရွိနဳိင္ေသးတယ္။ ေလာဘနဲ႔ေတြးတဲ့အေတြး၊ ေဒါသနဲ႔ေတြးတဲ့အေတြး၊ မာနနဲ႔ေတြးတဲ့အေတြး၊ ေမတၱာနဲ႔ေတြးတဲ့အေတြး၊ ကရုဏာနဲ႔ေတြးတဲ့အေတြး-စသည္ျဖင့္ အေတြးေပါင္း ေထာင္ေသာင္းမကရွိနဳိင္္တယ္။ ကိုယ္ေတြးခ်င္သလို ေတြးလို႔ရတယ္။ ဒါေပမဲ့ ေတြးတတ္ရင္ သက္သာ တာေပါ့။

ေလာဘနဲ႔ေတြးရင္ ေလာဘေတြးေပါ့။ ေလာဘအေတြးဆုိတာ ေလာဘေစတသိက္နဲ႔ယွဥ္တဲြေနတဲ့ အေတြးကိုေျပာတာ။ ေဒါသအေတြးဆုိတာ ေဒါသေစတသိက္နဲ႔ယွဥ္တဲြေနတဲ့ အေတြးကိုေျပာတာ။ ဒီေလာက္ဆုိရင္ အေတြးသရုပ္ကို မွန္းဆနဳိင္ျပီေပါ့။ ေလာဘနဲ႔ေတြးေတြး၊ ေဒါသနဲ႔ေတြးေတြး၊ ဒီအေတြးမ်ဳိးေတြကို အဘိဓမၼာရွဳေထာင့္က ၾကည့္ရင္ မေကာင္းတဲ့အေတြးလို႔ပဲ ေျပာရမွာပဲ။ ဒါေပမဲ့ တခ်ိဳ့က ဒီလိုအေတြးမ်ဳိးေတြကိုေတြးတာ ေကာင္းတယ္လုိ႔ Debate (စကားစစ္ထုိးျခင္း၊ စကားရည္လုျခင္း) လုပ္လိုၾကတယ္။

“ေလာဘနဲ႔ေတြးျပီး အလုပ္လုပ္ေတာ့ စီးပြားေတြပုိျဖစ္ထြန္းတယ္၊ ပုိမုိေအာင္ျမင္တယ္”လို႔ ထင္တတ္ၾကတယ္။ မွန္သင့္သေလာက္မွန္ပါတယ္။သုိ႔ေသာ္ ေလာဘေဇာတုိက္ျပီးရွာထားတဲ့ စီးပြားဥစၥာေတြျဖစ္ေနေလေတာ့ ခ်မ္းသာၾကြယ္ဝမွဳရဲ့ေနာက္ကြယ္မွာ ပူစရာ၊ ပင္စရာေတြကအမ်ားၾကီးရွိေနတတ္တယ္။ ဒီအေျခအေနမ်ဳိးမွာ ေအာင္ျမင္မွဳေၾကာင့္ ေသြးနားထင္ေရာက္ေနတတ္ျပီမုိ႔ အတၱၾကီးစုိးတဲ့မာနေတြ၊ ေဒါသေတြ၊ ေမာဟေတြ၊ ဣႆာမစၦရိယေတြက ထုိသူရဲ့ႏွလုံးသားထဲကို တန္းစီျပီးဝင္လာတယ္။ အတၱတရားေတြ၊ မာနတရား ေတြေၾကာင့္ ထုိသူရဲ့စီးပြားဥစၥာေတြ မပ်က္စီးသင့္တဲ့အခ်ိန္မွာပဲပ်က္စီးရတတ္တယ္။ ဒီလိုျဖစ္ရတာဟာ ထုိသူရဲ့သႏၱာန္မွာ ရွိေနတဲ့ အတၱေတြ၊ မာနေတြ၊ ေဒါသေတြေၾကာင့္ ျဖစ္ရတယ္ဆုိတာ အေျဖကရွင္းေနတာ။ ကိုယ္ပုိင္လြတ္လပ္တဲ့အေတြးနဲ႔ ကိုယ္တုိင္ဆင္ျခင္နဳိင္ဖုိ႔ပါ။

အတၱပါတဲ့အေတြး၊ မာနပါတဲ့အေတြး၊ ေဒါသပါတဲ့အေတြးမ်ဳိးေတြဆုိတာ စိတ္ကိုပူေလာင္ေစတယ္။ ဣႆာ မစၦရိယပါတဲ့အေတြးမ်ဳးိကေတာ့ စိတ္ကိုပင္ပမ္းေစတယ္။ ေမတၱာစိတ္နဲ႔ေတြးတဲ့ အေတြးမ်ဳးိၾကေတာ့ စိတ္လဲခ်မ္းသာတယ္။ ေက်လဲေက်နပ္စရာေကာင္းတယ္။ ေမတၱာစိတ္နဲ႔ေနနဳိင္ျပီဆုိရင္ေတာ့ ေလာကၾကီးတစ္ခုလုံးဟာ အလွတရားေတြခ်ည္း ျဖစ္ေနတာ။ ဘဝမွာေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းနဲ႔ေနခ်င္သူမ်ားဟာ ေမတၱာစိတ္နဲ႔ေနဖုိ႔ပါ။ ဝမ္းသာပီတိမ်ဳိးနဲ႔ ေနခ်င္ရင္ေတာ့ မုဒိတာစိတ္နဲ႔ေနဖုိ႔ပါ။ တည္တည္ျငိမ္ျငိမ္ဘဝမ်ဳိးေလးကို ျမတ္နဳိးတယ္ဆုိရင္ေတာ့လဲ ဥေပကၡာႏွလုံးသားမ်ဳိးနဲ႔ ေနတတ္ ဖုိ႔ေတာ့လိုတာေပါ့။

တစ္ခုေတာ့သတိေပးပါရေစ။ ေတြးတဲ့အခါမွာ အေတြးေတြ မေရာေထြးဖုိ႔လဲ အေရးၾကီးတယ္။ အေတြးေတြက ေရာေထြးလာျပီဆုိရင္ အမွားကိုအမွန္ထင္၊ အမွန္ကုိလဲအမွားထင္တတ္တယ္။ မိစၦာဒိ႒ိဆုိတာ မွားယြင္းတဲ့အေတြးတစ္ခုကို လက္ခံမိရာက ၾကီးမားတဲ့အမွားၾကီးကို ယုံၾကည္သြားတာကိုေျပာတာ။ ဒါေၾကာင့္ မိမိယူထားတဲ့ အယူဝါဒတစ္ခု (သုိ႔မဟုတ္) မိမိယုံၾကည္ထားတဲ့ယုံၾကည္မွဳတစ္ခု ၾကီးထြားလာျပီဆုိရင္ေတာ့ စာနဲ႔ေပနဲ႔တုိက္ဆုိင္ ၾကည့္ဖုိ႔ေတာ့ လိုလိမ့္မယ္။ တုိက္ဆုိင္ၾကည့္ေတာ့ အမွားနည္းတာေပါ့။

ဥပမာေလးတစ္ခုကိုေျပာျပမယ္။ ေလာဘစိတ္ဆုိတာ လိုခ်င္တဲ့ အကုသုိလ္စိတ္လုိ႔ ၾကားဘူးထားေတာ့ နိဗၺာန္ကိုလိုခ်င္တာ၊ တရားကိုလိုခ်င္တာ၊ စာေပေတြတတ္ခ်င္တာ၊ ဆင္းရဲသူမ်ားကို ေပးကမ္းလုိ၍ ပစၥည္းဥစၥာမ်ားကိုလိုခ်င္တာ-စတဲ့ ဒီလိုခ်င္မွဳမ်ဳိးေတြဟာ အကုသုိလ္တရားေတြလုိ႔ အထင္ရွိေန တတ္ၾကတယ္။ အထင္မမွားေစခ်င္ဘူး။ ေတာင္ျမဳိ့မဟာဂႏၶာရုံဆရာေတာ္ဘုရားၾကီးက ဒီအေတြးမ်ဳိးေတြကို အထင္မမွား ေစခ်င္၍ ကိုယ္က်င့္အဘိဓမၼာစာအုပ္(ႏွာ ၂၄)မွာ ေမတၱာစိတ္နဲ႔ ေရးသားေဖၚျပထားတယ္။ မုဒိတာစိတ္န႔ဲဖတ္ရွဳဖုိ႔ပါ။

“လိုခ်င္မွဳသေဘာသည္ ေလာဘတည္း။ “လိုခ်င္”ဆုိေသာ္လည္း ကာမဂုဏ္ဆုိင္ရာ လုိခ်င္မွဳမ်ဳိးကိုသာ ေလာဘဟုဆုိသည္။ နိဗၺာန္ကုိလိုခ်င္မွဳ၊ တရားကိုလုိခ်င္မွဳ၊ စာေပတတ္ခ်င္မွဳ၊ ဆင္းရဲသူမ်ားကိုေပးကမ္းလို၍ ပစၥညး္ကို လိုခ်င္မွဳ-စေသာ ေကာင္းေသာအရာ၌ လုိခ်င္မွဳမ်ဳိးကား ေလာဘမဟုတ္။ ဆႏၵ (ကုသလစၦႏၵ) သေဘာသာျဖစ္ေပသည္” ဟု အေတြးမွားေနသူမ်ားကို အေတြးမွန္ဖုိ႔ေထာက္ျပေတာ္္မူခဲ့တယ္။ အေတြးနဲ႔စပ္ျပီး ဆင္ျခင္သင့္တဲ့အရာမ်ဳိးေတြကို ဆင္ျခင္နဳိင္ၾကပါေစ။

ေတြးတယ္ဆုိတာ တစ္ဦးတစ္ေယာက္အတြက္ (သုိ႔မဟုတ္) တစ္စုံတခုအတြက္္ တစ္ခုခုကိုျပဳလုပ္ ေပးလုိ၍ေၾကာင့္ၾကစိတ္နဲ႔ေတြးတာမ်ဳးိလဲ ရွိတတ္ပါတယ္။ ျပဳလုပ္နဳိင္စြမ္းမရွိပဲနဲ႔ ေတာင္ေျမာက္ေလးပါး၊ ေထြရာေလးပါးကို ေတြးတဲ့အေတြးမ်ဳိးေတြလဲ ရွိေနတတ္ပါေသးတယ္္။ အေတြးဋီကာခ်ဲ့ရင္ေတာ့ အေတြးသံသရာ ရွည္ရုံပဲရွိမွာပဲ။

အမ်ားအတြက္ တစ္စုံတစ္ခုကိုျပဳလုပ္ေပးခ်င္လုိ႔ ေတြးတဲ့အေတြးမ်ဳိးကေတာ့ ဘုရားရဟႏၱာမ်ားေတာင္ မကင္းနဳိင္ဘူးတဲ့။ သိဒၶတၳဘုရားေလာင္း ေဗာဓိပင္ရင္းမွာဘုရားျဖစ္ျပီးတဲ့ေနာက္ သူရရွိထားျပီးတဲ့တရားေတာ္မ်ားကို အျပန္အလွန္ ဆင္ျခင္ၾကည့္ေတာ္မူတယ္။ “ငါဘုရားသိထားတဲ့ တရားေတာ္ေတြဟာ အလြန္ကိုသိမ္ေမြနက္နဲတယ္။ သိနဳိင္ဖုိ႔၊ ျမင္နဳိင္ဖုိ႔ဆုိတာ ပုထုဇဥ္ေတြအတြက္အလြန္ခက္ခဲလိမ့္မယ္။ ၾကံစည္စဥ္းစားရုံမွ်နဲ႔လဲ ဥာဏ္မွာမထင္နဳိင္တဲ့တရားမ်ဳိး။ အာရုံမ်ားတဲ့ (အေတြးမ်ားတဲ့) ပုထုဇဥ္ေတြကို တရားေဟာလဲ ပင္ပမ္းရုံပဲရွိလိမ့္မယ္။ တရားမေဟာပဲေၾကာင့္ၾကမဲ့ေနျပီး တရားခ်မ္းသာနဲပဲေနရတာ ေကာင္းလိမ့္မယ္ထင္တယ္”လုိ႔ အၾကံျဖစ္ေတာ္မူတယ္။ ဆုိလိုတာက ျမတ္စြာဘုရား ဒီအေတြးကိုေတြးမိတယ္။ ျမတ္စြာဘုရားဒီလိုေတြးေနတာကို သဟမၸတိျဗဟၼာၾကီးကသိေနတယ္။ “ဒုကၡပဲ၊ ဘုရားရွင္ ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ၾကီးသာ တရားမေဟာပဲေနခဲ႔ရင္ ေလာကၾကီးေတာ့ပ်က္စီးေတာ့မွာပဲ”လို႔ ေတြးမိျပီး လူ႔ျပည္ကို ခ်က္ခ်င္းပဲဆင္းလာတယ္။ ဘုရားကိုဖူးေမွ်ာ္ျပီး တရားမေဟာဘဲ မေနဖို႔ ေလွ်ာက္ထားတယ္။

ဘုရားရွင္ရဲ့စိတ္အၾကံအစည္ကိုသိထားတဲ့ျဗဟၼာၾကီးဟာ ဘုရားရွင္ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ၾကီး တရားမေဟာပဲ ေနခဲ့ရင္ ဆုိတဲ့အေတြးကရွိေနေသးတာမုိ႔ တရားေဟာဖုိ႔ အေၾကာင္းခုိင္လုံေအာင္ အတိတ္ကျဖစ္ပ်က္ခဲ့တဲ့အေၾကာင္းအရာနဲ႔ ျမတ္စြာဘုရားကုိ အမွတ္ရေစတယ္။

 “အရွင္ဘုရား သတိတရားရေတာ္မူပါ၊ အရွင္ဘုရားသုေမဓာရွင္ရေသ့ဘဝက ဒီပကၤရာျမတ္စြာဘုရားရဲ့ေျခေတာ္ရင္းမွာ ဘုရားဆုကို ပန္ယူခဲ့စဥ္အခါက “ငါသာ သစၥာေလးပါးတရားကို ထုိးထြင္းသိခဲ့ မယ္ဆုိရင္ သတၱဝါေတြကိုလဲ သိေစမယ္ (ဗုေဒၶါ ေဗာေဓယ်)ံ။ ငါသာ သံသရာအေႏွာင္အဖဲြ႔မွ လြတ္ေျမာက္ခဲ့မယ္ဆုိရင္ သတၱဝါေတြကိုလည္း လြတ္ေျမာက္ေစမယ္ (တိေဏၰာ တာေရယ်ံ)။ ငါသာ မြန္းက်ပ္ေနတဲ့ဆင္းရဲဒုကၡေတြမွ လြတ္ေျမာက္ခဲ့ မယ္ဆုိရင္ သတၱဝါေတြကုိလည္း လြတ္ေစရမယ္ (မုေတၱာ ေမာေစယ်ံ)”လုိ႔ အရွင္ဘုရား ေၾကြးေၾကာ္ခဲ့ဘူးသည္ကို အမွတ္ ရေတာ္မူပါဘုရား”တဲ့။

 ျဗဟၼာၾကီးဟာ ဘုရားတရားမေဟာပဲေနမွာစုိးလုိ႔ ေလးသေခ်ၤနဲ႔ကမၻာတစ္သိန္းအလြန္ကစကားကို ဘုရားရွင္အားျပန္ျပီးအမွတ္ရေစတာ။ ျဗဟၼာၾကီးက ေဝေနယ်သတၱဝါေတြအတြက္ ဘုရားတရားမေဟာမွာကို စိတ္ပူလုိ႔ ေလွ်ာက္ထားေနျခင္းပါ။ တကယ္ေတာ့ ဘုရားရွင္မ်ားဟာ ပါရမီေတာ္ေတြကုိ ပင္ပင္ပမ္းပမ္းျဖည့္က်င့္ခဲ့တာဟာ သတၱဝါေတြအတြက္ပါ။ သတၱဝါေတြကုိ တရားေဟာနဳိင္ဖုိ႔ ဘုရားတစ္ဆူမွာရွိသင့္ရွိထုိက္တဲ့ အရည္အေသြးမ်ဳးိေတြရွိ လာေအာင္္ ပါရမီေတာ္ေတြကို ျဖည့္က်င့္ခဲ့တာပါ။ သတၱဝါေတြအေပၚမွာထားရွိတဲ့ ဘုရားေလာင္းမ်ားရဲ့မြန္ျမတ္တဲ့ စိတ္ထားကို သိေစဖုိ႔ပါ။

တကယ္ေတာ့ လူတုိင္းလူတုိင္း အမ်ားအက်ဳိးရွိေစမဲ့ အလုပ္မ်ဳိးကုိ ေဆာင္ရြက္ေပးလုိတဲ့အေတြးမ်ဳိးေတြ အနဲဆုံး တစ္ၾကိမ္တခါေလာက္ေတာ့ ျဖစ္ခဲ့ဖူးၾကမွာပါ။ အေၾကာင္းမညီညြတ္တာရယ္၊ ဆႏၵေတြနည္းသြားတာရယ္၊ အုပ္ခ်ဳပ္သူ လူတန္းစားေတြကုိ မေက်နပ္တာရယ္၊ အတၱဖက္မွာ အေလးသာသြားတာရယ္ … စတဲ့အေၾကာင္းေတြေၾကာင့္ မူလရည္ရြယ္ ခ်က္ေတြ ပ်က္ျပယ္ခဲ့ၾကတယ္။

အတိတ္ကျဖစ္ရပ္ေလးေတြကို ျပန္ေျပာခြင့္ေပးပါ။ နဳိင္ငံျခားကို ပညာလာသင္ၾကတဲ့ ေက်ာင္းသားအားလုံးနီးနီးသာ တုိင္းျပည္က မထြက္ခြါခင္မွာေတာ့ “ငါသာ ေခတ္မွီပညာရပ္ေတြကို နဳိင္ငံျခားမွာ သင္ၾကားခြင့္ရခဲ့မယ္ဆုိရင္ ငါ့တုိင္းျပည္၊ ငါ့လူမ်ဳိးေတြကိုလဲ ဒီေခတ္မွီပညာရပ္ေတြနဲ့ တုိင္းျပည္တုိးတက္ေအာင္ ငါျပန္လည္ျပဳလုပ္ေပးမယ္။ ငါသာ လုံျခဳံမွဳမရွိတဲ့ဘဝအေႏွာင္အဖဲြ႔ေတြမွ လြတ္ေျမာက္ခဲ့မယ္ဆုိရင္ ငါ့တုိင္းျပည္၊ ငါ့လူမ်ဳိး ေတြကိုလဲ ဘဝအေႏွာင္အဖဲြ႔ေဘးေတြမွ လြတ္ေျမာက္ေအာင္ ငါကူညီေပးမယ္။ ငါသာ ငတ္မြတ္က်ပ္တည္း ဆင္းရဲႏြမ္းပါး တဲ့ေဘးေတြမွ လြတ္ေျမာက္ခဲ့မယ္ဆုိရင္ ငါ့တုိင္းျပည္၊ ငါ့လူမ်ဳိးကိုလဲ ဆင္းရဲႏြမ္းပါးတဲ့ေဘးမွ လြန္ေျမာက္ေအာင္ ငါေဆာင္ရြက္ေပးမယ္” တဲ့။

ဒါဟာ အဲဒီအခ်ိန္တုံးကေတာ့ တကယ္ကို စစ္မွန္တဲ့ေစတနာနဲ႔ေတြးတဲ့ အေတြးေတြျဖစ္မွာပါ။ ဒါေပမဲ့ ဒီအေတြးေတြဟာ အေၾကာင္းအမ်ဳိးမ်ဳးိေၾကာင့္ အတိတ္မွာက်န္ရစ္ခဲ့ျပီ။ ေနျပည္ေတာ္လည္း ေမွ်ာ္ေလတုိင္း ေဝးခဲ့ရျပီ။ ျဖစ္ပ်က္ခဲ့တဲ့အေတြးပုံရိပ္ေလးေတြက လြမ္းခ်င္ဖြယ္ရာေတြျဖစ္ခဲ့ရၿပီ။ ဒီအေတြးမ်ဳိးေတြကို ကံရွုေထာင့္ကေန ၾကည့္ျပီး သုံးသပ္မယ္ဆုိရင္ေတာ့ ျပည့္သူေတြကပဲ ကံဆုိးတာလား၊ ကူညီခ်င္သူေတြကပဲကံဆုိးတာလား အေတြးနယ္ ခ်ဲ႔ရန္ ခက္လွပါဘိ။

ေျပာခ်င္တာရွိတာေလးေတြကိုေျပာေနရင္း စာကအေတာ္ရွည္သြားျပီး။ ဒီေတာ့လဲ ေတြးလက္စ အေတြးမ်ားကုိလဲ ရပ္တန္႔ရေတာ့မည္္။ ေရးလက္စစာေၾကာင္းမ်ားကိုလဲ အက်ဥ္းခ်ဳံရေပေတာ့မည္္။ ဒါေပမဲ့ ေတြးလက္စအျမင္ေလး တစ္ခုေတာ့ က်န္ေနေသးတယ္။ ေျပာလက္စရွိေနျပီမုိ႔ ဒါေလးတစ္ခုကိုေတာ့ ေျပာခြင့္ျပဳပါ။

ေလာကမွာ လူသား အားလုံးဟာ ဥာဏ္အရည္အခ်င္းခ်င္းလဲမတူ။ ၾကီးပ်င္းလာခဲ့ရတဲ့ ဘဝအေျခအေနျခင္းလဲမတူ။ စိတ္ဝင္စားတာျခင္းလဲ မတူ။ အျမင္ျခင္းလည္းမတူၾကေတာ့ အေတြးခ်င္းတူဖုိ႔ဆုိတာ မလြယ္နဳိင္ဘူး။ အေတြးေတြကုိ တူညီေအာင္ ညွိဖုိ႔ ဆုိတာကလဲ ဘယ္လိုနည္းနဲမ မျဖစ္နဳိင္ဘးူ။ ဒါကိုေတာ့ လူတုိင္းနားလည္ၾကမွာပါ။ ဒါေပမဲ့ တူညီေနတာေလး တစ္ခုေတာ့လဲ ရွိေနေသးတယ္။ အဲဒါကေတာ့ လူတုိင္းေတြးတယ္ ဆုိတဲ့အခ်က္ပဲ။ ခ်မ္းသာစြာ အိပ္စက္နဳိင္ၾကပါေစ…။

Website မ်ားစုစည္းရာ

This summary is not available. Please click here to view the post.